ZO KOMT DE KIA PROCEED UIT DE 100.000 KILOMETERTEST VAN AUTOBILD 14 maart 2022

Onze Duitse collega’s van AutoBild hebben 100.000 plezierige kilometers afgelegd met een Kia Proceed GT. De fraaie shooting brake heeft zich kranig geweerd, maar heeft ook de meningen verdeeld.

Maar laten we beginnen bij het begin. Op woensdag 19 februari 2020 gaat deze Kia aan de slag als redactievervoer bij onze Duitse collega’s van AutoBild. Dit exemplaar is voorzien van een 1,6-liter turbo-benzinemotor met 204 pk, die is gekoppeld aan een zeventraps transmissie met dubbele koppeling en zijn vermogen aan de voorwielen afgeeft. Standaard zit deze Proceed al goed in zijn toebehoren. Als opties heeft hij alleen metallic lak en het Comfort Pack met elektrisch verstelbare bestuurdersstoel meegekregen. En met de term ‘goed in zijn toebehoren’ hebben we niet overdreven. Hij heeft een navigatiesysteem met live-diensten, dat in de loop der tijden steeds is geactualiseerd. Tegen het einde van de duurtestperiode werd het systeem zelfs voorzien van een functie die waarschuwt voor flitsers.

Aan boord zijn ook een automatische airconditioning, een digitaal instrumentarium en een elektrisch bedienbare achterklep. Ook staat de auto op 18-inch wielen, maar grotere wielen (die deze Kia erg goed zouden staan) behoren helaas niet tot de mogelijkheden. Eveneens onderdeel van de standaarduitrusting zijn comfortabele sportstoelen met velours bekleding, die helaas niet zijn voorzien van een variabele beensteun. Lange bestuurders zouden die zeker op waarde weten te schatten. Zoals het nu is, zitten lange mensen niet heel plezierig achter het sportstuur met zijn afgeplatte onderzijde. “Ook als de zitting in de laagste stand staat, zit ik met mijn haar tegen de dakhemel aan”, zo schreef een 1,97 meter lange redacteur. Oudere bestuurders zijn niet altijd gecharmeerd van de dynamische Proceed. “Op weg naar een klassiekerbijeenkomst heb ik de auto 200 meter verderop geparkeerd. Dat ­puberale geluid en het straf ­afgestelde onderstel zijn niet mijn ding”, zo lezen we. Ook een andere collega die klassiekers hoog in het vaandel heeft staan, was not amused. “Ik heb niets ­tegen een lekker uitlaatgeluid, maar dit is echt het meest neppe synthetische geluid dat ik ooit heb gehoord.”

Overzichtelijk

Ook de rijdynamiek viel niet bij iedereen in de smaak. “Het rijcomfort is erg matig en in de Sport-stand reageert de besturing gevaarlijk direct”, zo staat er in het logboek.

Is dit dus een waardeloze auto? Nee, zeker niet, want veel aspecten zijn juist heel goed voor elkaar. Neem bijvoorbeeld het dashboard van de Koreaan, die in het Slowaakse Žilina wordt geproduceerd. Het doet overzichte­lijk en functioneel aan. Het touchscreen heeft echte draaiknoppen voor het volume en snelkeuzeknoppen voor de navigatiekaart en de radio of de multimedia-content. En onder het bedieningspaneel voor de airconditioning zien we knoppen voor de stoelverwarming en de ventilatie en draaiknoppen voor de temperatuur. Het is allemaal eenvoudig te begrijpen, dus je hoeft daarvoor geen studie op informatica-gebied te hebben afgerond. Wat fijn dat er nog fabrikanten zijn die de bediening van relevante functies nog met knoppen laten plaatsvinden en ze niet om designredenen in onduidelijke submenu’s laten verdwijnen.

En nu we toch in de auto zitten, moeten we het ook even over het design hebben. “Het zicht naar achteren door het kleine achterruitje is een slechte grap”, zo stelt een collega. Een andere redacteur valt op dat de combinatie van een hoge zitpositie en een aflopende daklijn het zicht rondom ernstig verstoort. Goed, tot zover de kritiek. Nu is het tijd voor lovende woorden. Die heeft deze fraai ogende auto met zijn sportieve sound wel verdiend. Voor een design-meesterwerk met meer dan 200 pk is de Kia simpelweg een koopje, zeker gezien het rijplezier dat hij biedt, alle kritiek ten spijt. “De combinatie van motor en versnellingsbak is echt top. De motor pakt echt lekker op. Je vergeet direct dat de Proceed een cilinderinhoud van slechts 1,6 liter heeft; het had ook een tweeliter kunnen zijn.”

Degelijke indruk

Daarbij maakt de Kia een degelijke indruk. Over een afstand van 100.000 kilometer heeft de AutoBild-redactie 0,4 liter motorolie bijgevuld. De olie in de transmissie met dubbele koppeling oogde na de demontage alsof hij zojuist vers was gevuld. Dat past bij de ­transmissie, die ook na 100.000 kilometer nog nieuw aanvoelt: geen gehort en gestoot als je wegrijdt, hij schakelt soepel en reageert nooit weifelend. Uit ervaring weten we dat dit bij een bak met dubbele koppeling heel anders kan zijn.

Als je dus op zoekt bent naar een sportieve stationwagon-achtige, omdat je een conventionele stationwagon er saai vindt uitzien en als je de weg wilt voelen en het plezier er niet uit wilt laten filteren, dan word je heel gelukkig met deze auto. Liefde betekent echter ook concessies doen. Neem de brandstoftank. Die zou een inhoud van 42 liter moeten hebben, maar op het moment dat de boordcomputer aangeeft dat er getankt moet worden, kan er niet meer dan 34 liter bij. Of de onderhoudsintervallen. Ja, Kia geeft zeven jaar garantie met een maximum van 150.000 kilometer, maar je moet wel om de 15.000 kilometer onderhoud laten uitvoeren, en minimaal één keer per jaar. Voor verse olie en een eenvoudige controlebeurt ben je dan circa €200 kwijt.

En wat zegt de technische expert over de Kia? Bij zo’n professional speelt liefde immers geen rol, het gaat alleen om de kwaliteit. In het rapport staat dat er al na nog geen twee jaar roest zichtbaar is. Het is te vinden op de langs­dragers links en rechts aan de binnenzijde, zo blijkt na een check met de endoscoop. Ook onder het hitteschild aan de achterzijde ter hoogte van de bagageruimte ontdekt de expert op de dertien laspunten en een rand de eerste sporen van roest. Het is nog niet ernstig, maar na nog geen twee jaar zou het er niet mogen zitten. De roestvorming heeft een oorzaak. “De beschermende wax is niet gelijkmatig aangebracht”, luidt de verklaring. Dat is dus nog een punt voor verbetering voor Kia, net als de kwaliteit van de kunststoffen in het interieur.

Op één van de drijfstanglagers zijn in de bovenste lagerschaal slijtagesporen zichtbaar. Daarvoor heeft de expert een andere verklaring. “Dat moet in de ­inloopfase zijn gebeurd”, zegt hij. De motor kan er echter nog wel even tegen, getuige het nauwelijks meetbare olieverbruik. Al met al doet het toch best pijn om de Kia gedemonteerd in de werkplaats te zien staan. Zelden wist zo’n betaalbare auto het hart van de redacteuren sneller te laten kloppen dan deze Kia.

Bron: AutoWeek/AutoBild

 

 

 

HomeKiaNieuwsZO KOMT DE KIA PROCEED UIT DE 100.000 KILOMETERTEST VAN AUTOBILD